PARTITURAS CON ACTIVIDADES

PARTITURA KALINKA

FUTURAMA


CANCIÓNS EN WIX

A FRAUTA É MÁXICA

• PARTITURAS QUINTO DE PRIMARIA

• PARTITURAS SEXTO DE PRIMARIA

• CUADERNO DE PARTITURAS

• MOITAS PARTITURAS PARA TODOS OS CURSOS

• LIBRO DE RECURSOS Mª JESÚS CAMINO

Free File Hosting, Online Storage & File Upload with FileServe

Free File Hosting, Online Storage & File Upload with FileServe

OS INSTRUMENTOS MUSICAIS

O NOSO AMIGO BEETHOVEN ENSINARANOS MOITAS COUSAS SOBRE A MÚSICA.
CON EL PODEMOS CANTAR E COÑECER A ORQUESTRA E OS SEUS INSTRUMENTOS.

LA CARABELA MUSICAL

INTERESANTE ANIMACIÓN QUE NOS AXUDARÁ A COÑECER MELLOR OS ELEMENTOS DAS MÚSICA.ENTRA E XOGA!!!

CONTOS EN CANTOS

Durante este curso imos facer un pequeno proxecto onde os contos e a música van a ir moi xuntiños.Asi comezaremos cos traballos da editorialOQO que nos ofrece esta colección de contos en cantos e cos que imos aprender contos e a cantalos...!!!!

O primeiro é "CORRE CORRE CABACIÑA" que os nenos/asde 1º de primaria van representar no concerto didáctico do Nadal.Tamén lle contamos o conto os nenos/as de infantil para que participar con nós na representación do conto.
Para ir ensaiando un pouquiño déixovos un video coa canción e o conto.



Tamén temos o conto para traballar na pizarra dixital ou volver a contalo.
É unha presentación do CEIP Santo Paio de Abaixo o que lle damos as grazas por compartilo na rede.

Conto. corre, corre cabaciña

E agora podemos xogar con el,preme enriba da imaxe e verás...!

corre corre cabaciña

O LIÑO E A MÚSICA

Dentro das actividades musicais na educación primaria,temos un espazo adicado a coñecer a nosa cultura galega.Nesta ocasión os alumnos/as de 6º primaria, imos adicarlle algunhas sesións a música relacionada cos traballos do campo e do mar.
Moitas cancións e bailes tradicionais están relacionadas con estas actividades.Adentrarémonos un pouco na forma de vivir  de principios do século XX (1900-1999).
Nesta entrada irei amosando información ou páxinas as que achegarvos para facer os vosos traballos.
Tamén vos irei informando das actividades que realizaremos.
Para comezar e achegarvos a cultura do liño, podedes ver este vídeo.

Open publication - Free publishing - More musica

Os cantos son expresións da xente do pobo.Nos nosos tempos cantamos para divertirnos,porque estamos ledos,ou porque nos gusta.Na época dos nosos avós e bisavós tamén cantaban.Facíanno sobre todo cando remataban unha colleita ou un traballo do campo ou do mar,Tamén o facían nas romarías ou nas festas do ano:entroido,maios,S.Xoan,Nadal...
Aquí tedes algúns exemplos de tipo de cantos:

ALALÁS

Son cantos dilatados, de ritmo libre, de grande fondura. Considérase o alalá, como un dos máis característicos cantos galegos, dunha antigüidade e ascendencia máis remota que o segundo período do canto gregoriano, chamado do apoxeo. O alalá, sen dúbida, é unha das constantes na música galega, cuns  valores estéticos e artísticos innegables e que o convirte nun dos cantos máis fermosos da nosa tradición. 

ALALÁ DAS MARIÑAS 

Teño unha casiña branca

na Mariña entre os loureiros

teño amores, teño barcas

i estou vivindo no ceo !

Ailalelo, ailalalo

 

Adiós á miña casiña

Portelo do meu quinteiro

Auga da miña fontiña

Sombra do meu laranxeiro

Ailalelo, ailalalo

  MUIÑEIRA

- A MUIÑEIRA

     A muiñeira é un dos ritmos máis coñecidos e utilizados en Galicia. Fíxose tan popular que sufríu múltiples variantes, ata chegar a estropealos. O nome de muiñeira pénsase que procede dos bailes que os campesiños facían nos muíños mentres esperaban para recoller a fariña. 

    A cultura galega tivo dende moitos séculos notables coros e corpos de baile que recollían as melodías populares e as danzas campesiñas, mariñeiras, etc. Estas danzas executábanse nas festas das distintas comarcas galegas. A muiñeira é sempre un alarde de ritmo, rapidez e vistosidade. Soe representarse nas romarías galegas,  festas, onde soe haber un ambiente tradicional e recóllese o costumismo popular galego. Unha das muiñeiras máis características de Galicia é o espantallo. É unha danza campesiña, con música popular, o traxe que se utiliza é típico da comarca de Noia e pertence ó século XVIII. Trátase dunha danza inspirada nun espantallo. No medio do baile o espantallo cobra vida para bailar coas mozas. Este baile é en realidade un culto ó sol, ás aguas polas boas colleitas e ó espantallo  que as protexe. Este baile é un dos poucos nos que só bailan as mulleres cun só home, ese home ponse  unha coroza por encima da súa roupa e baila con ela. Outra das muiñeiras que se interpretan moito é a muiñeira de Fraga (provincia de Pontevedra). Bailada por homes e mulleres a principios deste século. Está caracterizada pola roda, común na maioría dos seus paseos e coplas. É de ritmo rápido que permite comprobar a variedade de muiñeiras existentes en Galicia (a muiñeira Ribeirana é de ritmo moi lento), segunfo a súa zona o comarca. Estas pezas son recollidas por  agrupacións  no mesmo pobo que leva o seu nome, así como o canto e ritmo da pandereita (instrumento que acompaña as voces).

 

                MUIÑEIRA DE VILARIÑO

 

                                   Unha vella nunha fonte                     

                                                Por unha verza bebía                                     

                                               A verza estaba rachada                                

                                                Toda a auga lle vertía                                    

                                                                                    Ai e le lo ai e le lo                                                                             

                                                                    Ai e le lo ai e le lo                                                             

        Ai e le lo ai e la la.

 

As mozas de Vilariño

Todas xuntas nun montón

Unhas cantan outras bailan

Outras andan ó castrón

Ai e le lo ai e le lo

Ai......

 

  CANTOS DE SEITURA

- CANTO DE SEITURA

Ata  tempos ben próximos ós nosos, cantos oficios debían percorrer longos traxectos a pé ou en cabalerías arrieiros, pastores, cargadores de sal...- ou os que conlevaban un traballo pesado e monótono tiñan as súas cancións especiais, para andar ou traballar. En moitas ocasións as cancións ían destinadas a marcar o ritmo, para que o esforzo resultase máis regulado, ou noutros casos facer o traballo máis levadeiro.

 

CANTO DE SEITURA DE CADÓS

 

Hei d´ir a túa seitura,

Hei d´ir a túa segada

Hei d´ir a túa seitura,

Que a miña vai ch´acabada

Ai la la la ai la la la

  CANTOS DE CEGOS

- CANTAR DE CEGO

Son os que cantan os cegos en festas e romarías cos seus lazarillos, acompañados pola zanfona ou un violín. Acostuman a axustarse ó momento, ó lugar, á ocasión e a finalidade que o motiva. Crítica social, enfrontamentos dos sexos, casamentos ridículos, sucesos tráxicos, verdadeiros ou imaxinados, vidas de santos, sinais do fin do mundo e romances tradicionais, algúns deles moi espallados, como Xerineldo, O Conde Alberto, Rufiniña, etc.

 

ROMANCE DO CURA E A CRIADA

 

Y  a la media noche,

 Llamó la criada,

Chiribí, chiribaina,

 Llamó la criada.

¿Qué tiene, mi amo,

que tanto me llama?

Me hace el chuculate,

Tráimelo a la cama

Chiribí, chiribaina....

  CANTOS DE BERCE

- CANTAR DE BERCE

Canción de cuna que ten xeralmente unha música monótona axeitada para dormir ós nenos. O arrolo require berce e o arroró cántase co neno en brazos, facendo ó tempo un lixeiro vaivén coa parte superior do corpo.

CANTIGA DE BERCE

 

Se queres que brile a lúa

Pecha os ollos meu amor

Que mentres os tes abertos

A lúa pensa que hai sol.

 

Nin pola prata da lúa

Nin polo ouro do sol

Non te deixo meu meniño

Non te deixo meu amor.

  CANTOS DE TRABALLO

 - OUTROS CANTOS POPULARES

    Polo mes de Nadal  comezan a ter lugar os fiadeiros, nos que as mulleres fían o liño e a lá cada unha co seu fuso e a súa roca, mentres esperan a chegada dos mozos que comezan a cantar, entoando cantigas que son contestadas polas mozas, comenzando así un desafío ou un cortexo. Mozos e mozas cantan, bailan, falan e brincan ata o remate da festa. Nos fiadeiros nacen outras dúas produccións populares: os cortexos e os parrafeos.

     Os cortexos non teñen o carácter  agresivo dos desafíos, senón que son amorosos. Os cortexos fanse entre un mozo  e unha moza, axudado cada  un deles polo seu correspondente coro. Os parrafeos danse entre as mozas soas, entre mozos ou entre uns e outros e teñen carácter festivo.

 

A mociña fía,

As estrigas blancas

Fía noite e día.

 

Fía liño de ouro

Ou fía a esperanza

Dun meniño louro.

 

Lenzos de noivado

Amor non espera

Fía noite e día

E non da fiado.A veliña fía

As estrigas brancas,

Fía noite e día.

 

Fía por deleve

Seu cabelo branco

¿Ou só fía neve?